تغذیه گاو خشک و انتقالی

19 تیر 1400 | 09:33 مقالات

● دوره Far-off خشکی
▪ اهداف دوره Far-off خشكی شامل :
- حفظ نمره وضعیت بدنی
- حفظ ذخائر پروتئینی و عضلانی
- نوسازی دیواره شكمبه و فراهم كردن ویتامین ها و مواد معدنی مورد نیاز می باشد.
طی دوره Pre-fresh مواد مغذی مورد نیاز افزایش یافته در حالی كه ماده خشك مصرفی كاهش می یابد. غلظت مواد مغذی جیره باید افزایش یابد. توازن مواد معدنی جیره در این دوره مهم می باشد. نیاز است میكروب های شكمبه و پرزهای شكمبه نیز برای سطوح بالاتر كنسانتره آماده باشند. در این دوره خوشخوراكی جیره مهم است.
انرژی مورد نیاز یك گاو تازه زا معمولا بیشتر از انرژی تأمین شده می باشد. هر اقدام جهت كاهش (درجه) كتوز مزمن، به افزایش ماده خشك مصرفی، افزایش شیر تولیدی و تولید مثل بهتر منجر خواهد شد. به ویژه گروه های گاو تازه زا به تولیدكننده كمك میكند تا زمان مصرف علوفه با كیفیت بالاتر و افزودنیهای خوراكی را برای گاوهایی كه بیشترین پاسخ را دارند برنامه ریزی نمایند. افزودنی های خوراكی گاو تازه زا شامل پروپیونات كلسیم، كولین، نیاسین و كشت مخمر می باشد.
افراد بسیاری فقط یك هدف برای گاو تازه زا دارند، آن ها می خواهند دامپزشك را دور نگه داشته و خودشان نیز از گاو نگهداری نكنند.
هدف اصلی مشاهده جفت ماندگی ، كتوز حاد و تب شیر كم و یا جابجایی شیردان خوب است .
اما تولید بالاتر تنها به شرطی تأمین می شود كه ما برای گاو تازه زا اهداف بیشتری در نظر بگیریم. آن ها باید تا جایی كه ممكن است زود، و به مقدار زیادی خوراك بخورند و دارای مشكلات متابولیكی تحت بالینی كمی باشند.
● اهمیت گوساله زایی گاو برای تولید شیر
تعدادی از تولیدكنندگان اهمیت كمی به بیماری های متابولیكی می دهند، زیرا آن ها با گاو تازه زا برای مدت طولانی سروكار ندارند. هر چند، آنها نمی توانند تشخیص دهند، ولی مشكلات مزمن ( تحت بالینی ) می تواند به تولید شیر آسیب وارد نماید. پیش بینی می شود كه ۵۰ درصد گاوها دارای تب شیر مزمن در روز زایش می باشند. این مسئله گاو را به كمتر خوردن و ایجاد سایر مشكلات سلامتی مستعد می كند. بیشتر گاوهای پرتولید، كتوز مزمن را تجربه كرده اند. كاهش شدت كتوز می تواند باعث شود كه گاو حوراک بیشتری خورد ه و ۵/۴۵ تا ۷/۴۷ كیلوگرم شیر در روز و شاید بیشتر تولید نماید.
● تغذیه و مدیریت گاو Far-off
دوره Far-off از روز ۶۰تا۲۱ پیش از زایش را شامل می شود. اهداف دوره Far-off شامل حفظ و نگهداری وضعیت بدنی، حفظ ذخایر پروتئینی و عضلانی، نوسازی دیواره شكمبه و فراهم كردن ویتامین ها و مواد معدنی مورد نیاز می باشد.
▪ مصرف
برای گاوهای Far-off ، ماده خشك مصرفی مورد انتظار ۲/۲-۲ درصد از وزن بدن می باشد. بنابراین یك گاو ۶۱۴ كیلوگرم می تواند ۶/۱۳-۳/۱۲ كیلوگرم ماده خشك را در هر روز مصرف نماید. گاوها به مقادیر ویژه ای ( پوند یا گرم ) از مواد مغذی نیاز دارند نه به درصدهای مواد مغذی. بنابراین، جیره ها را با مقادیر واقعی برای سنجش ماده خشك مصرفی متوازن كنید.
▪ وضعیت بدنی
بهترین حالت این است كه گاوهای خشك دارای نمره وضعیت بدنی ۵/۳ باشند و این وضعیت را تا روز زایش حفظ نمایند.گاوها در اواخر دوره شیردهی از انرژی جیره برای جایگزین كردن ذخایر بدنی، كارآمدتر از گاوهای خشك می باشند (بازده ۷۵ درصد در مقابل ۶۰ درص) .
بنابراین، توصیه می شود كه گاوها طی اواسط تا اواخر دوره شیردهی نمره وضعیت بدنی خود را افزایش داده و نمره وضعیت بدنی مناسب برای گوساله زایی را (۵/۳) به جای دوره خشكی در این زمان به دست آورند. اگر گاوها در اواخر دوره شیردهی بسیار سنگین باشند، باید از مقدار انرژی جیره در آن زمان كاست. هیچ وقت نباید تلاش كرد تا جیره گاوها را طی دوره خشكی افزایش داد زیرا گاوها در معرض شرایط نامطلوب كتوز قرار گرفته و شروع به ذخیره چربی در كبد می نمایند.
پژوهشگران ایالت میشیگان دریافتند كه گاوهایی كه طی دوره خشكی چربی بدنی ذخیره كردند، در دوره شیردهی بعدی دارای شیر تولیدی بیشتری بوده و در اولین تلقیح آبستن می شوند. اما، گاوها در این مطالعه در دارای نمره وضعیت بدنی ۷۷/۲ بودند. گاوها بسیار لاغر بوده و به وزن بدن بیشتری نیاز داشتند. در این شرایط، بهتر این است كه نمره وضعیت بدنی طی دوره خشكی افزایش یابد. اما، باید تلاش كنیم كه در مرحله اول گاو لاغر وارد دوره Dry-off نشود. این مساله به ویژه زمانی اهمیت بیشتری دارد كه گاوهای خشك لاغر نتوانند از گاوهایی كه دارای شرایط مناسب برای خوراكدهی هستند، جدا شوند. گاوهایی كه دارای نمره وضعیت بدنی بالا هستند ( بیشتر از ۷۵/۳) با احتمال بیشتری مصرف كمتر، كتوز و سایر بیماری های متابولیكی را در قبل و بعد از زایش دارا هستند.
▪ ذخایر پروتئینی و عضلانی
(NRC (۱۹۸۹توصیه نموده است كه جیره های گاوهای خشك دارای ۱۲ درصد پروتئین خام باشد. بیشتر متخصصان تغذیه معتقدند كه این توصیه برای دوره Far-off می باشد. بعضی متخصصان تغذیه ۱۳-۱۲ درصد پروتئین خام را برای اطمینان توصیه كرده اند.
(NRC (۲۰۰۱ پروتئین قابل متابولیسم مورد نیاز را بر اساس روزهای آبستنی و وزن گوساله متولد شده پیش بینی نموده است. برای مثال گاوی با وزن ۷۳۰ كیلوگرم كه در روز ۲۴۰ آبستنی قرار دارد ۴/۱۴ كیلوگرم ماده خشك در هر روز مصرف خواهد كرد و به ۸۷۱ گرم پروتئین قابل متابولیسم در هر روز نیاز دارد. این مقدار برابر با ۶ درصد پروتئین قابل متابولیسم در جیره ها یا ۹/۹ درصد پروتئین خام می باشد، به شرط آن كه جیره به خوبی برای بخش های پروتئینی متوازن شده باشد.
یك زیرنویس در (NRC (۲۰۰۱ به خواننده توضیح می دهد كه ۱۲ درصد پروتئین خام می تواند به طور حقیقی موردنیاز باشد تا نیاز گاوها برآورده شود و این به علت اتلاف پروتئین می باشد.
خورانیدن پروتئین كمتر از حد، طی دوره خشكی می تواند ذخایر پروتئینی گاو را تهی نماید. این مساله می تواند تولید شیر ، عملكرد تولیدمثل و سلامت گاوها طی دوره شیردهی بعدی را كاهش دهد.در مطالعه ای، افزایش پروتئین جیره از ۹ به ۱۳ درصد در تلیسه ها از روز۷۰ تا ۰ پیش از زایش، مقدار شیر را در اولین دوره شیردهی از ۸۰۷/۱۰ كیلوگرم به ۷۲۰/۱۱ كیلوگرم افزایش داد. متاسفأنه بسیاری از گاوداران برای گاوهای Far-off جیره های سیلویی و دارای علوفه با كیفیت پایین یا مرتع در نظر می گیرند. آنها هیچ پروتئینی را اضافه نكرده و بنابراین بخش پروتئینی جیره ۸ تا ۱۰ درصد می باشد.
▪ نوسازی دیواره شكمبه
مطلوب ترین حالت این است كه طی دوره Far-off ، جیره های با علوفه بالا به ویژه علوفه دارای ساقه های بلند نظیر یونجه خورانیده شود. علوفه به حفظ پرشدگی بالای شكمبه، تحریك حركت عضله و ترمیم دیواره آسیب دیده آن در شرایطی كه به گاوها جیره های با غلات بالا خورانیده می شود، كمك می نماید. این مساله می تواند ماده خشك مصرفی و تولید بالاتر را بعد از زایش تحریك كند. مزیت دیگر خورانیدن جیره با علوفه بالا، این است كه در مجموع، دارای انرژی كمتری هستند و به جلوگیری از چاق شدن گاو طی دوره خشكی كمك می نمایند. انواع مختلفی از علوفه می تواند به گاوهای Far-off خورانیده شود.
درصد سدیم و پتاسیم جیره Far-off برای جلوگیری از تب شیر مهم نمی باشد، ولی به طور قطع جیره گاوهای پیش از زایش باید از نظر مواد معدنی متوازن باشد. علوفه هائی كه محتوی مقدار زیادی دانه می باشند، مثل سیلوی ذزت ، باید بصورت محدود خورانده شوند و معمولاً بهترین راه این است كه ذرت سیلویی به ۴۰-۳۰ درصد از ماده خشك جیره محدود شود.
▪ ویتامین ها و مواد معدنی
اگر یك گاو در دوره Far-off در معرض محدودیت ویتامین ها و مواد معدنی موردنیاز قرار گیرد، اثرات آن تا زمان بعد از زایش یا تا زمان تولید مثل بعدی گاو دیده نخواهد شد. مواد معدنی كمیاب و ویتامین E به طور ویژه ای برای جلوگیری از جفت ماندگی و ادم پستان مهم می باشد. امكانات زیادی برای افزودن ویتامین ها و مواد معدنی برای گاوهای شیری فراهم نشده است.
بعضی گاوداران سعی می كنند تا مكمل ها را به صورت انتخاب آزاد بخورانند. این روش قابل اطمینان نمی باشد. اگر خورانیدن به صورت گروهی باشد، مهمترین كار این است كه مكمل ها را با TMR مخلوط كنیم .
● مدیریت و تغذیه گاوهای خشك Pre-fresh
در ۱۵-۱۰ سال گذشته، گاوداران شیر تولیدی را در مزرعه شان افزایش دادند زیرا شروع به خورانیدن جیره Pre-fresh به گاوهای خشك از ۲۱ روز قبل از زایش تا روز زایش نمودند. مدیریت وتغذیه گاو طی سه هفته قبل از زایش و بعد از آن، به مقدار زیادی تولید گاوها را برای یك دوره شیردهی كامل تعیین می نماید. طی دوره Pre-fresh احتیاجات تغذیه ای گاوها افزایش می یابد در حالی كه ماده خشك مصرفی كاهش می یابد بنابراین غلظت مواد مغذی جیره باید افزایش یابد. توازن مواد معدنی جیره در این زمان بسیار مهم می باشد. همچنین، میكروب های شكمبه و پرزهای شكمبه از تنظیم تدریجی به كنسانتره بیشتر سود می برند.
▪ مزایای بسیار زیادی در جیره Pre-fresh وجود دارد:
۱) بیماری های متابولیكی كاهش می یابد كه به علت بهبود توازن مواد معدنی می باشد. اگر تمام گاوهای خشك در یك گروه باشند، به علت هزینه های مكمل و وجود علوفه، مشكل خواهد بود كه مواد معدنی مناسب تامین گردد.
۲) كتوز حاد و مزمن كاهش می یابد. این امر با افزایش غلظت انرژی جیره انجام می شود. اگر یك مزرعه دار فقط یك گروه خشك داشته باشد، غلظت انرژی نمی تواند افزایش یابد، چون گاوهای Far-off بسیار چاق خواهند بود. اغلب، كتوز قبل از زایش توسعه می یابد. این مساله ( كتوز) یكباره شروع می شود و آشكار نمی باشد و كنترل سرعت پیشرفت به سمت مشكلات كتوز بعد از زایش حتی با بهترین جیره گاو تازه زا هم مشكل می باشد.در نهایت، با تطبیق میكروب های شكمبه، مشكلات متابولیكی رفع شده و حفظ تا حد امكان بالای مصرف در طول دوره Pre-fresh ، مصرف بعد از زایش را افزایش خواهدداد. هرگونه اقدام جهت بهبودی در مصرف گاو تازه زا به شیر تولیدی بیشتر، مشكلات سلامتی تحت بالینی (مزمن)كمتر، عملكرد تولیدمثلی بهتر و سودمندی بیشتر منجر خواهد شد.
▪ مصرف
پژوهش ها در دانشگاه ویسكانسین نشان دادند كه گاوها به طور قابل توجهی ماده خشك مصرفی شان را طی هفته آخر پیش از زایش كاهش می دهند. میانگین ماده خشك مصرفی برای سه هفته قبل از زایش ۲۰ درصد كمتر از مصرف گاوهای خشك Far away می باشد. بیشتر این كاهش طی هفته آخر پیش از زایش رخ می دهد. ماده خشك مصرفی در گاوهایی كه قرار است ۲ گوساله به دنیا بیاورند زودتر از سایر گاوها كاهش می یابد. دلایل كاهش مصرف می تواند شامل تغییرات شرایط هورمونی، كتون هایی كه با شروع استفاده گاو از چربی بدنش افزایش می یابند و بزرگی گوساله باشد.
NRC ۲۰۰۱ پیش بینی كرده است كه گاوی با ۷۵۱ كیلوگرم وزن در ۲۷۰ روزگی آبستنی، ۷/۱۳ كیلوگرم ماده خشك مصرف می كند. ولی در ۲۷۹ روزگی آبستنی فقط ۱/۱۰ كیلوگرم مصرف می نماید.
وقتی جیره ای برای یك گروه Pre-fresh فرموله می شود، فرض براین است كه مقداری برابر ۷۵/۱ درصد وزن بدن یا ۵/۱۰ كیلوگرم ماده خشك برای گاوهای هلشتاین. می توانند مصرف نمایند.در هر مرحله مدیریت باید گاوهای Pre-fresh را برای یك پوند ماده خشك مصرفی بیشتر ترغیب كرد. این مسئله وقتی كه گاوهای Pre-fresh به راحتی به مقادیر كافی آب تمیز دسترسی داشته باشند، حیاتی تر است. آب به گاوها كمك می كند كه مصرف بیشتری داشته باشند. پژوهشگران ویسكانسین نشان دادند كه گاوهایی كه طی دوره Pre-fresh به مقدار كمی خوراك می خوردند ماده خشك مصرفی آن ها در ۳ هفته بعد از زایش كمتر بوده است.
▪ انرژی
در همان زمان كه ماده خشك مصرفی كاهش می یابد رشد جنین و رشد بافت پستانی افزایش می یابد و این باعث افزایش مجموع مواد مغذی موردنیاز می شود. پژوهشگران در دانشگاه كورنل انرژی مورد نیاز برای رشد جنین و سایر بافت های وابسته به آبستنی را پیش بینی كردند.اما انرژی مورد نیاز برای رشد پستان را بررسی و تعیین نكردند.
آنها دریافتند كه توصیه های NRC۱۹۸۹ برای گاوهای بالغ ( ۲۵/۱ مگاكالری بر كیلوگرم ) برای تأمین احتیاجات نگهداری و رشد جنینی كافی است. اما این غلظت انرژی طی هفته آخر پیش از زایش وقتی كه مصرف كاهش می یابد كافی نمی باشد. همچنین نیاز است كه غلظت انرژی برای تلیسه های زایش اول بالاتر باشد كه این مساله به علت مصرف كمتر آن ها و انرژی اضافی مورد نیاز برای رشدشان می باشد. به این دلایل و به دلیل اینكه بیشتر مزرعه ها امكانات برای ۲ گروه گاو Pre-fresh را ندارند، بیشتر متخصصین تغذیه جیره های Pre-fresh را برای ۵۴/۱ مگاكالری بركیلوگرم انرژی خالص شیردهی متوازن می كنند.
خورانیدن علوفه های حاوی الیاف با قابلیت هضم بالا به تامین انرژی موردنیاز گاو Pre-fresh كمك می كند. اگر ما محاسباتی برای این كاهش ماده خشك مصرفی و افزایش انرژی مورد نیاز با افزایش غلظت انرژی جیره انجام ندهیم می توانیم انتظار داشته باشیم كه گاوها مقادیر اضافی چربی ذخیره شده شان را موبیلیزه كرده و دارای سطوح بالایی از NEFA پیش از زایش باشند.
این مساله می تواند ماده خشك مصرفی پیش از زایش را كاهش داده و باعث كاهش ماده خشك مصرفی، كتوز و سندرم كبد چرب به دنبال زایش شود.
پژوهشگران ایالت میشیگان ۳۰ درصد افزایش در ماده خشك مصرفی را وقتی كه غلظت انرژی جیره از ۳۲/۱ مگاكالری بر كیلوگرم به ۵۴/۱ مگاكالری بر كیلوگرم و پروتئین خام را از ۱۳ به ۱۶ درصد در حدود ۳ هفته قبل از زایش افزایش دادند مشاهده نمودند. ماده خشك مصرفی از حدود ۱۲ كیلوگرم به ۷/۱۵ كیلوگرم در روز افزایش یافت و بالای ۱۴ كیلوگرم در روز تا هفته آخر پیش از زایش باقی ماند. فرض می شود كه انرژی اضافی به طور بارز از NFC تأمین شده باشد.
در مطالعه بعدی كه در ایالت میشیگان انجام شد، نتایج مشابهی مشاهده گردید و نیز نتیجه گرفته شد كه خورانیدن جیره با انرژی و پروتئین بالاتر منجر به موبیلیزاسیون كمتر چربی بدنی پیش از زایش می شود. NRC ۲۰۰۱ برای گاوهای Pre-fresh ۴/۱۴ مگاكالری در هر كیلو گرم NEL در هر روز پیشنهاد كرده است.
به علت تفاوت در پیش بینی ماده خشك مصرفی، این مساله به غلظت انرژی ۰۵/۱ مگاكالری بر كیلوگرم در روز ۲۷۰ آبستنی ( ۷/۱۳ كیلوگرم ماده خشك مصرفی) و ۴۴/۱ مگاكالری بر كیلوگرم در ۲۷۹ روز آبستنی( ۹/۱۶ مگاكالری در روز ) كه برای آماده سازی شكمبه، افزایش مصرف وجلوگیری از جابجایی شیردان به سمت چپ بعد از زایش تعبیر می شود. دامنه توصیه شده برای انرژی جیره Pre-fresh استاندارد در NRC، ۵۴/۱-۶۲/۱ مگاكالری بر كیلوگرم باشد. ..
▪ كربوهیدرات های غیرالیافی
نیاز است كه سطوح NFC در جیره های pre-fresh به ۴ دلیل مختلف بالاتر باشد :
۱) همانطور كه بالا بحث شد نیاز است كه جیره pre-fresh حاوی غلظت بالاتری از انرژی باشد معمولا اقتصادی ترین راه برای تأمین این نیاز، NFC می باشد.
۲) پروپیونات ( اسید چرب فراری كه اصولا از تخمیر NFC تولید می شود ) طول پرزهای شكمبه را افزایش می دهد. پرزهای شكمبه برآمدگی های انگشت مانندی هستند كه اسیدهای چرب فرار را از شكمبه جذب می كنند، تحریك رشد پرزها پیش از زایش، جذب، اسیدهای چرب فرار بعد از زایش را افزایش می دهند. اسیدهای چرب فرار به عنوان یك منبع انرژی برای گاو استفاده می شود و پروپیونات به ویژه برای كاهش كتوز مورد نیاز است. حذف اسیدهای شكمبه نیز برای كنترل اسیدوز شكمبه مهم است.
۳) سطوح بالاتر NFC به انطباق میكروب های شكمبه به جیره شیردهی كمك می كند. افزایش رشد میكروب های تخمیر كننده NFC پیش از زایش، وقوع اسیدوز و مشكلات مربوط به خوراك وقتی كه یك گاو زایش می كند و جیره ای با NFC بیشتر را مصرف می كند، كاهش می دهد
۴) پروپیونات برای به دست آوردن انرژی از چربی بدنی و كاهش كتوز مصرف می شود. سطوح NFC طی دوره pre-fresh باید به۳۲ تا ۳۳ درصد ماده خشك افزایش یابد. در یك جیره معمول، این مقداربرابر ۶/۳ تا۵/۴ كیلوگرم دانه های اضافه شده است. در جیره گاوهای دوشا، مهم است كه مخلوطی از منابع NFC وارد شود. بعضی از آن ها به سرعت تخمیر شوند ( نظیر قندها و ذرت با رطوبت بالا ) و بعضی از آن ها آرام تر تخمیر شود ( نظیر آرد ذرت )، این امر هضم كلی NFC ، تعداد باكتری های شكمبه و مقدار پروتئین میكروبی در دسترس برای استفاده توسط گاو را افزایش می دهد
▪ پروپیونات كلسیم
وارد كردن ۱۱/۰ كیلوگرم پروپیونات كلسیم( یا معادل مكمل تجاری آن)، در جیره های pre-fresh، دز بیشتری از پروپیونات را تأمین می كند كه كتوز حاد و مزمن را كاهش می دهد. پروپیونات در كبد برای تبدیل استات حاصل از چربی موبیلیزه شده به انرژی به جای تبدیل استات به كتون ها استفاده می شود.
▪ الیاف مؤثر
با افزایش بخش دانه ای در جیره pre-fresh و هورمون های آبستنی، مصرف تحت تأثیر قرار می گیرد. مصرف روزانه با احتمال بیشتری نوسان می كند. نوسانات روزانه ماده خشك مصرفی دارای اثر منفی بر سلامت شكمبه بوده و میانگین ماده خشك مصرفی در هر روز را كاهش می دهد. این امر در كمترین حالت می تواند مصرف در بعد از زایش را كاهش دهد. بدتر از آن این كه نوسانات در مصرف، خطر كتوز، تب شیر و جابجایی شیردان را افزایش می دهد. الیاف موثر بلند به پر نگه داشتن شكمبه و عملكرد بهتر آن طی دوره pre-fresh كمك می كند. بنابراین اهمیت دارد كه سطوح كافی الیاف مؤثر ( معمولاٌ بیش از ۳۲ درصد NDF علوفه ای ) در جیره pre-fresh حفظ شود. حدود ۳/۲ كیلوگرم علف خشك گراس با كیفیت بالا ( كمتر از ۶۵ درصد NDF ) می تواند به تأمین الیاف بلند مناسب كمك نماید.
▪ پروتئین
پژوهشگران كورنل، مقدار پروتئین جیره های pre-fresh تلیسه های زایش اول را از ۱۲ تا ۱۵ درصد با استفاده از پروتئین عبوری افزایش دادند. هدف آن ها تأمین DIP مورد نیاز میكروب های شكمبه و بیشتر كردن تولید پروتئین میكروبی و سپس تأمین اسیدهای آمینه عبوری اضافی برای تأمین مابقی احتیاجات گاو بود. آن ها درصد پروتئین شیر را بعد از زایش افزایش دادند و سرویس ها به ازای هر آبستنی گرایش به كاهش داشت. آن ها همچنین كاهش نمره وضعیت بدنی بعد از زایش را كم كردند كه این نتایج كتوز كمتر بعد از زایش را نشان می دهد. احتیاجات پروتئین گوساله در حال رشد داخل بدن گاو برای رشد عضلانی شبیه همان است كه برای انرژی گفته شد بدون پروتئین جیره ای كافی در پیش از زایش، گاو پروتئین كمتری را برای استفاده در بعد از زایش ذخیره می كند.
این امر می تواند اثر منفی بر تولید پروتئین شیر داشته باشد. اسیدهای آمینه ویژه ای ممكن است برای كمك به پاك كردن چربی تجمع یافته در كبد كمك كنند. اسیدهای آمینه ویژه ای نیز ممكن است به جذب و استفاده چربی برای انرژی كمك كنند. پروتئین ممكن است در جذب كلسیم، كاهش تب شیر مزمن و افزایش ماده خشك مصرفی مهم باشد. NRC۱۹۸۹ فقط ۱۲ درصد پروتئین خام را در جیره pre-fresh پیشنهاد می كند.
پژوهشگران در مورد كافی بودن یا نبودن آن توافق ندارند. آزمایش های برخی پژوهشگران تفاوتی را در پاسخ به پروتئین اضافی خورانیده شده بین سطوح نسبتاً بالای پروتئین قابل تجزیه یا سطوح نسبتاً بالای پروتئین غیر قابل تجزیه بودند، مشخص نكردند.
پروتئین قابل تجزیه می تواند تلف شود و بارگیری نیتروژن اضافی می تواند به طور مخالف این گاوها را تحت تأثیر قرار دهد.
یك آزمایش در مزرعه كورنل نشان داد كه خورانیدن بیش از ۱۲ درصد پروتئین خام طی دوره pre-fresh خطر جفت ماندگی و كتوز را كاهش می دهد. تجربه با بسیاری از گله های تجاری نیز از خورانیدن سطوح بالاتر پروتئین حمایت می كند. به علت این تجارب و آزمایشات كورنل كه قبلا مورد بحث قرار گرفت بسیاری از متخصصین تغذیه توصیه می كنند جیره پیش از زایش حاوی ۱۵-۱۴ درصد پروتئین خام باشد كه حدود ۳۰ درصد از پروتئین به شكل پروتئین محلول، ۶۰ درصد آن پروتئین قابل تجزیه(DIP) و ۴۰ درصد آن پروتئین غیر قابل تجزیه(UIP) باشد. ورود بعضی پروتئین های سویای فرآیند شده و پروتئین های حیوانی برای بهبود كیفیت اسیدهای آمینه عبوری (UIP ) توصیه شده است.
پروتئین اضافی به ویژه برای تلیسه های زایش اول مهم است.۹۰۱ گرم پروتئین قابل متابولیسم براساس NRC ۲۰۰۱ در روز ۲۷۰ آبستنی و ۸۱۰ گرم در روز ۲۷۹ آبستنی توصیه می شد. با استفاده از پیش بینی ۱۳/۷ كیلوگرمی و ۱/۱۰ كیلوگرمی ماده خشك مصرفی، به شرط این كه جیره به خوبی برای بخش های پروتئین متوازن شده باشد، به ترتیب برابر با ۵/۶ درصد پروتئین قابل متابولیسم و ۸ درصد پروتئین قابل متابولیسم برای ۲۷۰ و ۲۷۹ روزگی آبستنی یا ۸/۱۰ درصد و ۴/۱۲ درصد پروتئین خام می باشد. یك زیرنویس در NRC(۲۰۰۱) به خواننده توضیح می دهد كه ۱۲ درصد پروتئین خام می تواند به طور حقیقی موردنیاز باشد تا نیاز گاوها برآورده شود كه به علت اتلاف پروتئین می باشد و در توصیه های NRC در جیره های استاندارد گاوهای close up۱۲ درصد پروتئن خام توصیه شده است.
▪ ویتامین ها و مواد معدنی
سطوح كافی مواد معدنی و توازن مواد معدنی برای كنترل مشكلات متابولیكی هم حاد و هم مزمن مهم می باشد. یكی از مشكلات متابولیكی معمولاً منجر به سایر مشكلات متابولیكی و كم شدن تولید می شود.
● مدیریت خوراكدهی و خوشخوراكی جیره
گاوهای pre-fresh سخت گیرترین گروه تغذیه كننده در مزرعه هستند.
▪ علوفه جیره باید تازه و بدون كپك باشد و از باقیمانده ( sweeping) خوراك گاوهای دوشا به عنوان بخشی از جیره pre-fresh استفاده نشود. TMR
▪ گروه pre-fresh یك روز در میان خورانیده نشود. حداقل ۱ بار در روز و بهتر است ۲ بار در روز TMR تازه در دسترس قرار بگیرد.
▪ هرگز اجازه داده نشود آخور در طول روز خالی بماند ۱۰(درصد باقیمانده توصیه می شود)
▪ احتیاط شود كه نمك های آنیونی و چربی های عبوری و پروتئین های حیوانی كه خیلی خوشخوراك نیستند حداقل باشد و به تدریج اضافه شود.
▪ علوفه داده شده در جیره گاوهای دوشا، برا ی حداقل كردن تنظیمات بعد از زایش، به گاوهای pre-fresh نیز خورانیده شود.
▪ محیط
تنش و سطوح NEFA خون مرتبط با استرس بوسیله تأمین یك جایگاه دارای تهویه خوب، تمیز و خشك و دارای بستر خوب برای گوساله زایی، كاهش می یابد. استرس گرمایی را حداقل كنید و از انتقال گاو در زمان زایش جلوگیری كنید.
▪ نیاسین
نیاسین یك ویتامین محلول در آب می باشد كه توسط میكروب های شكمبه تولید می شود. نیاز به نیاسین به ویژه طی دوره انتقال بیشتر از چیزی است كه در شكمبه تولید می شود. نیاسین می تواند در كبد در متابولیسم چربی ها كمك كند و بنابراین افزودن ۶ تا ۱۲ گرم نیاسین به جیره می تواند سطوح كتون خون را كاهش دهد. هر چند اطلاعات مخالف از محققان نیز موجود می باشد.
▪ كولین
كولین یك ویتامین محلول در آب می باشدكه نظیر نیاسین توسط میكروب های شكمبه تولید می شود. همانند نیاسین، محققان اكنون بر این باورند كه میكروب های شكمبه نمی توانند كولین كافی برای تأمین تمام نیازهای گاو را به ویژه طی دوره انتقال بسازند. كولین در بخشی از ساختار دیواره سلولی به ویژه غشاهای سلول وجود دارد. كولین در استفاده از چربی ها و انتقال آن ها از كبد به شكل لیپوپروتئین ولی با چگالی بسیار كم ( VLDL ) دخالت دارند. البته، كولین بخصوص طی دوره انتقال برای گاوها حیاتی می باشد تا به آن ها در پاك كردن كبد از چربی تجمع یافته برای جلوگیری از سندرم كبد چرب كمك نماید. باكتری های شكمبه بیشتر كولین جیره ای مصرف شده توسط گاو را تجزیه می كنند. بنابراین كولین افزوده شده باید به شكل محافظت شده در برابر شكمبه خورانیده شود.

پرورش دام

فروشگاه قاصدک ، قیمت ، کیفیت ، بازگشت و سلامت کالا

تغذیه گاو خشک و انتقالی

دسته‌های مقالات

تلفن

دسترسی سریع